1986 yılıydı… O dönem yönetici olduğumuz Hakimiyet gazetesinde, Ahmet Utlu arkadaşımız belediyeden özel haber getirdi.
Haberde…
İzmir Yolu’nda, Beşevler Mezarlığı arkasında, İstanbul Ataköy modeliyle ve kooperatiflerle yeni bir kent kurmak üzere planlama yapıldığı anlatılıyordu.
Biz de…
“Atakent Geliyor” manşetiyle Bursa’ya duyurduk. Süreç içinde Atakent adı Ataevler olarak resmileşti. Buradan doğan Nilüfer yeşil alanlı ve otoparklı korunaklı siteleri, düzenli yollarıyla herkesin yaşamak istediği yer oldu.
Fakat…
Nüfus ve araç artınca otoparklar yetmez oldu, sosyal donatı alanları azaldı. Büyükşehir kontrolüne geçmemesi için dar tutulan yollar, sitelerden taşan araçlarla açık otoparka dönüştü.
Herkesin taşınmak istediği Nilüfer günümüzde artan bina yoğunluğu, azalan yeşil alanları, trafiğiyle cazibe kaybedip sıkıntılı bölgeye dönüştü.
Yaşayanların sosyal statüsü yükseldi, ama yaşam kalitesi düştü.
Bu değerlendirmeyi…
Bursa Gazeteciler Cemiyeti’nin, Başkan Nuri Kolaylı moderatörlüğündeki Başkanlarla Yüz Yüze programına katılan Nilüfer Belediye Başkanı Şadi Özdemir’e aktarıp “Nilüfer’e ne oldu?” diye sorduk.
Önce…
“Nilüfer yine çok çok güzel, herkesin yaşamak istediği kent” dedi ve ekledi:
“Osmangazi ve Yıldırım’da nüfus düşüyor, Nilüfer’de artıyor. 10 yıla kalmaz Bursa’nın en büyük ilçesi olabilir.”
Şu sözleri önemli:
“Nilüfer Türkiye’nin 8. gelişmiş ilçesi. Fakat sorunları var. Örneğin, artık Ataevler’de yaşamak çok zorlaştı. Sosyal, sağlık, eğitim, spor alanlarıyla nüfusunun 3 kat artması zorunlu.”
Düşüncesi şu:
“Binaları yenilerken diğer alanlara dokunulamadığı için yukarı yükseliyor.”
Bu noktada…
Murat Karayalçın’ın Ankara’daki Portakel Çiçeği projesini anımsatıp “Bölgesel planlama yapmamız lazım” deyip gözlemini açıkladı:
“Ataevler kaybedilmiş bölge, ama Beşevler’i kurtarma ihtimalimiz var.”
