1970’li yılların sonlarıydı… Bursa Ticaret ve Sanayi Odası’nın şimdi yıkılan çarşıdaki binasında bir Meclis toplantısı sonrası BTSO Başkanı rahmetli Ali Osman Sönmez gazetecilerle Bursa üzerine sohbet ediyordu.
Önerisi şuydu:
“Atatürk Caddesi Bursa’nın bütün yükünü çekiyor ve günden güne kalabalıklaşıyor. Heykel’i trafikten kurtarmak için Atatürk Caddesi’ni yeraltına almak lazım.”
Şöyle düşünüyordu:
“Çakırhamam’da, itfaiye binasının üst tarafından yeraltına girilip bir ucu Mavi Köşe’ye, bir ucu İnönü Caddesi inişine çıkan tünel yapılır. Kod farkından yararlanılacağı için zor da olmaz. Üstü de yayalara kalır”
O dönemde, Ulucami temellerinin zarar göreceği kaygısıyla karşı çıkıldı.
Sonrasında…
Atatürk Caddesi’nin araç trafiğine kapatılıp yayalaştırılmasını Bursa Belediye Başkanı atandığı dönemde rahmetli Ekrem Barışık gündeme getirdi.
Tek farkı…
Paris’in ünlü Şanzelize Caddesi gibi trafiği akşam saatlerinde kapatıp yayaların gezdiği ve cadde üzerine kurulacak masalarda insanların çay-kahve içebileceği bir model düşünmüştü.
Bunun için de…
Atatürk Caddesi’ne yayalaştırma saatlerinde alternatif olması için PTT arkasından Heykel’e kadar yol planladı, kamulaştırmaları tamamlayıp ilk yıkımları da yaptı.
Fakat…
Barışık’ın alternatif caddesi, sonraki süreçte bugünün Nalbantoğlu Çarşısı’na dönüşünce ortadan kalktı.
2017’de Recep Altepe döneminde yeraltı caddesi yeniden konuşuldu.
Şimdilerde…
Atatürk Caddesi yayalaştırılması yine gündemde. Kent merkezine araç girişini önlemeyi hedefleyen uygulama Hanlar Bölgesi proje yarışmasına da yansıdı.
Gerçi…
Cumhuriyet Caddesi örneği başarılı oldu, ama alternatifi vardı. 1990’da trafiği tek yönlü hale getirilen Atatürk Caddesi’nin yayalaştırılması halinde alternatifi halen yok.
Her şeye karşın…
Kentlerin kimliğini merkezleri ve meydanları yansıtır. O nedenle önce alternatif geliştirmek gerekiyor.